Οι ρίζες της κωμικής όπερας (opera buffa) βρίσκονται στο 17ο αιώνα. Η opera buffa ξεκίνησε από την Νάπολη και σταδιακά εξαπλώθηκε σε όλα τα μέρη της Ιταλίας αλλά και τις κεντρικής Ευρώπης. Στις αρχές του 18ου αιώνα αρχίζει να παρουσιάζεται σε δύο μορφές: το αυτοτελές κωμικό ιντερμέτσο στο πλαίσιο μιας σοβαρής όπερας (seria opera) και την αυτοτελή κωμική όπερα. Και οι δύο μορφές έχουν στοιχεία και επιρροές από την commedia dell' arte, καυτηριάζοντας θέματα που απασχολούν τον λαό στην καθημερινότητα του. Χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της opera buffa υπήρξαν ο Nicola Porpora (1686-1768), ο Niccolo Piccini (1728-1800). Ο Mozart όμως ήταν αυτός που στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα μετατόπισε το ενδιαφέρον του κοινού από την σοβαρή στην κωμική όπερα κυρίως με το έργο του “The Marriage of Figaro”.
Το παραδοσιακό μοντέλο της seria opera είχε τρεις πράξεις, ασχολήθηκε με σοβαρά θέματα και μπορούν να χρησιμοποιούνται μόνο υψηλής φωνές. Αυτό σήμαινε ότι δεν υπήρχαν μπάσα ή βαθύφωνα. Αντίθετα, η opera buffa έχεi τέσσερις πράξεις, που ασχολούνται με κωμικές σκηνές και καταστάσεις της καθημερινότητας, όπως αναφέρθηκε νωρίτερα και χρησιμοποιώντας το πλήρες φάσμα των φωνών. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία του “Basso Buffo” που έγινε βασικό χαρακτήρα Buffa όπερα. O Buffo Basso ήταν χαμηλόφωνος άνδρας που ήταν το κέντρο των περισσότερων κωμικών δράσης. Πολλές από τις άριες και τα σόλο του είναι πολύ γρήγορα στον ρυθμό και υπάρχουν πολλά άλματα μεταξύ των σημειώσεων για να προστεθεί κωμικό αποτέλεσμα. Ένα πολύ γνωστό μέρος Buffo Basso είναι το “Λεπορέλλο” από τον Don Giovanni του Μότσαρτ. Στην opera buffa η υποκριτική είχε σημαντικό ρόλο αλλά συνήθως έκλεινε με όλους τους χαρακτήρες να τραγουδούν. Η κωμική αυτή όπερα βασίζεται σε κωμικούς χαρακτήρες, παρουσιάζοντας τις ανθρώπινες αδυναμίες όπως η ηλιθιότητα, η ματαιοδοξία και η απληστία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου